گس (Gas) اتریوم چیست؟
-
گس اتریوم واحدی است که میزان تلاش محاسباتی مورد نیاز برای انجام عملیات خاص را اندازه گیری می کند.
-
هر عملیاتی که در اتریوم شرکت می کند ، اعم از معامله (transaction) یا اجرای قرارداد هوشمند (smart contract) ، به مقداری گس نیاز دارد.
-
ماینر (miner) ها مبلغی در اتر دریافت می کنند که معادل کل گس مورد نیاز برای اجرای یک عملیات کامل است.
گس (Gas) اتریوم - منبع حیات و سوخت اکوسیستم اتریوم است ، اتریوم از گس برای کنترل میزان منابعی که یک تراکنش می تواند استفاده کند ، استفاده می کند ، زیرا در هزاران کامپیوتر در سراسر جهان پردازش می شود…
هر عملیاتی که در اتریوم شرکت می کند ، یک معامله ساده یا یک قرارداد هوشمند ، یا حتی یک ICO (عرضه اولیه ارزهای دیجیتال) مقداری گس مصرف می کند. گس چیزی است که برای محاسبه میزان هزینه هایی که باید برای انجام عملیات به شبکه پرداخت شود ، مورد استفاده قرار می گیرد.
اکثر قراردادهای هوشمندی که در EVM (ماشین مجازی اتریوم / مجموعه‌ای از پروتکل‌هاست که یک پلتفرم برای کاربرد‌های غیر متمرکز به آن احتیاج دارد) اجرا می شوند با استفاده از Solidity (یک زبان برنامه نویسی برای نوشتن قراردادهای هوشمند) نوشته می شوند. هر خط کد در Solidity به مقدار مشخصی گس نیاز دارد تا اجرا شود.
نمودار قیمت گس
تصویر زیر از Ethereum Yellowpaper (که یک تعریف رسمی از پروتکل اتریوم است) گرفته شده است و می توان از آن برای بدست آوردن تصور تقریبی در مورد هزینه دستورالعمل های خاص از لحاظ گس استفاده کرد. بر اساس این جدول ، برای هر تراکنش حداقل 21000 گس نیاز است:
چرا ما این سیستم گس را داریم؟
پاسخ ساده است … تشویق.
مانند هر سیستم اثبات کار همتا به همتا ، اتریوم به شدت به hashrate (قدرت محاسباتی در ثانیه است که هنگام استخراج استفاده می شود) استخراج کنندگان آنها وابسته است. ماینر (Miner)های بیشتر ، hashrate بیشتر ، سیستم امن تر و سریعتر است.
برای جذب ماینرهای بیشتر به سیستم ، آنها باید سیستم را تا حد ممکن برای ماینرها سودآور و جذاب کنند. در اتریوم ، دو روش برای کسب درآمد ماینرها وجود دارد:
- با استخراج بلوک (Block) و دریافت پاداش بلوک
- با تبدیل شدن به دیکتاتورهای موقت بلوک های استخراج شده خود
بیایید نکته دوم را بررسی کنیم.
ماینرها مسئول قراردادن تراکنش ها در داخل بلوک های خود هستند. برای انجام این کار ، آنها باید از قدرت محاسباتی خود برای اعتبار بخشیدن به قراردادهای هوشمند استفاده کنند. سیستم گس به آنها این امکان را می دهد تا هزینه خاصی را برای این کار دریافت کنند.
این هزینه (Fee) به عنوان هزینه ماینر شناخته می شود و به انگیزه کافی برای مشارکت فعال در اکوسیستم کمک می کند.
بنابراین ، چه مقدار هزینه می توانند دریافت کنند؟ قبل از اینکه بتوانیم محاسبه کنیم ، بیایید بفهمیم که چگونه گس را اندازه گیری می کنیم.
گس به سادگی با واحد گس اندازه گیری می شود.یک معامله ارسال شده به شبکه اتریوم بسته به تعداد دستورالعمل های EVM که باید اجرا شود ، مقداری گس (مثلاً 100 گس) هزینه دارد.
بنابراین ، چگونه می توان گس را به اتر (ETH) تبدیل کرد؟
برای اینکه گس را به اتر تبدیل کنیم نیاز داریم برای هر گس قیمت بگذاریم.
هیچ قیمت ثابتی برای تبدیل وجود ندارد. ارسال کننده معامله تعیین قیمت گس را بر اساس علاقه خود بر عهده دارد. از طرف دیگر ، ماینر است که تراکنش هایی را که دوست دارد (معمولاً معاملاتی که بیشترین قیمت گس را مشخص می کنند) را تأیید کند. قیمت متوسط گس معمولاً در حدود 20 Gwei (یا 0.00000002 ETH) است ، اما می تواند در مواقع ترافیک زیاد شبکه، افزایش یابد زیرا تراکنش های بیشتری برای وارد شدن در بلوک بعدی وجود دارد.
قبل از اینکه جلوتر برویم ، مهم است که مفهوم محدودیت گس (gas limit) را بدانیم.
محدودیت گس (Gas Limit) اتریوم چیست؟
برای انجام عملیات در اتریوم ، فرستنده معامله باید قبل از ارسال آن به شبکه محدودیت گس را مشخص کند. محدودیت گس حداکثر مقدار گس است که فرستنده مایل به پرداخت این معامله است.
هنگام تعیین محدودیت گس ، نکات زیر باید در نظر گرفته شود:
-
عملیات مختلف هزینه گس متفاوتی خواهد داشت (همانطور که قبلاً نشان داده شده است).
-
به محض تمام شدن گس ، ماینرها کار خود را متوقف می کنند
-
در صورت باقی ماندن گس ، فوراً به فرستنده بازگردانده می شود.
بیایید این کار را در یک سناریوی فرضی ببینیم.
فرض کنید ، ما دو عدد را اضافه می کنیم و برای آن قرارداد باید اقدامات زیر را انجام دهد:
-
ذخیره 10 در یک متغیر فرض کنید هزینه این عملیات 45 گس است
-
با افزودن دو متغیر ، فرض کنید این 10 گس هزینه دارد
-
ذخیره نتیجه ای که دوباره 45 گس هزینه دارد
فرض کنید فرستنده محدودیت گس 120 گس را مشخص کرده است
کل گس مورد استفاده ماینر برای محاسبه (45+10+45) = 100 گس است.
هزینه ای که به ماینر بدهکار است ، با فرض 1 گس 20 Gwi هزینه دارد (100 * 20 Gwei) = 0.000002 ETH.
حالا چقدر گس باقی مانده است؟
120 - 100 = 20 گس.
20 گس استفاده نشده به فرستنده (20 * 20 Gwei) = 0.0000004 ETH بازگردانده می شود.
قیمت زیاد و کم گس اتریوم در برابر قیمت زیاد و کم کارمزد
تا اینجا باید برای شما روشن باشد که گس و اتر (ETH) چیزهای یکسانی نیستند. گاز مقدار قدرت محاسباتی مورد نیاز است در حالی که اتر ارز مورد استفاده برای پرداخت آن گس است.
اکنون با آگاهی از همه چیزهایی که تاکنون به دست آورده ایم ، بیایید سناریوهای خاصی از گس و کارمزدها را بررسی کنیم.
اگر یک عملیات دارای گس کم باشد ، ماینرها حتی آن را بر نمی دارند زیرا گس کافی برای اتمام محاسبه ندارد.
اگر یک عملیات کارمزد پایینی داشته باشد ، ممکن است گس کافی برای پوشش آن داشته باشد ، اما با این وجود ، ماینرها برای برداشتن آن تلاش نمی کنند زیرا عملیات با کارمزد کم برای آنها جذابیت اقتصادی ندارد.
اگر یک عملیات دارای گس بالا باشد ، این بدان معناست که عملیات دارای محدودیت گس (gas limit) زیاد است و بنابراین ماینرها آن را بر نمی دارند.
اگر یک عملیات کارمزرد بالایی داشته باشد ، ماینرها می دانند که پول زیادی از آن به دست خواهند آورد و فوراً آن را جمع آوری می کنند.
قیمت گس توصیه شده در حال حاضر برای انواع مختلف سرعت معاملات ، با توجه به ETH Gas Station عبارتند از :
Recommended Gas Prices
(based on current network conditions)
| Speed | Gas Price (gwei) |
|---|---|
| Saf Low (<30m) | 2 |
| Standard (<5m) | 3 |
| Fast (<2m) | 14 |
در هارد فورک لندن چه تغییراتی اتفاقی افتاد؟
قابل‌توجه‌ترین تغییر در هارد فورک لندن، روی کارمزد تراکنش‌ها بود که شامل یک مکانیزم غیرتورمی است.
قبل از هارد فورک لندن، کاربران مجبور بودند برای پرداخت گس (Gas fee) با هم رقابت کنند(همانطور که قبلاً گفته شد)، در واقع تراکنش هرکسی که مقدار کارمزد بالاتری وارد می‌کرد زودتر تایید می‌شد.
ماینرها تراکنش‌ها را براساس کارمزدی که برای آنها تعیین شده بود اولویت‌بندی می‌کردند و این کارمزد را به عنوان پاداش فعالیت خود (اضافه کردن تراکنش به بلاک) برمی‌داشتند.
اما بعد از هارد فورک لندن، هر بلاک یک کارمزد ثابت و مرتبط دارد.
این تغییر در نتیجه EIP-1559 که در بروزرسانی لندن شامل شده همراه با 4 طرح دیگر ایجاد شده است.
منظور از EIP چیست؟
EIP مخفف اصطلاح Ethereum Improvement Proposals به معنای پیشنهاداتی است که برای پیشرفت اتریوم داده می شود.
این اصطلاح به تشخیص‌های فنی که با ارائه طرح کلی، به دنبال افزودن ویژگی‌ها و بهبودهای جدید در اتریوم است اطلاق می‌شود.
توسعه‌دهندگان اتریوم، اظهارات خود را با پیشنهاداتی که از سمت جامعه کاربران دریافت می‌کنند ایجاد کرده و ارائه می‌دهند.
هرکسی می‌تواند یک EIP ارائه دهد و قبل از پذیرفته شدن، آنرا برای بحث و گفتگو ثبت کند.
منظور از EIP-1559 چیست؟
EIP-1559 یک تغییر مطرح شده در مورد روش محاسبه و پرداخت کارمزد تراکنش‌ها در شبکه اتریوم است که توسط هم‌بنیان‌گذار اتریوم «ویتالیک بوترین» و تیمی از توسعه‌دهندگان ارائه شد.
در طی زمان، هزینه کارمزد تراکنش‌های اتریوم به میزان زیادی افزایش یافت. وقتی کارمزد شبکه به ارقام زیادی مانند 20 دلار در هر تراکنش برسد، ارسال مبالغ پایین مانند 50 دلار به صرفه نخواهد بود. این کارمزدهای بالا، جذابیت استفاده از شبکه را کاهش می‌دهند.
EIP-1559 یک مکانیزم جدید برای قیمت‌گذاری کارمزد تراکنش‌ها مطرح کرد که یک کارمزد پایه برای هر بلاک تعیین می‌کند.
بلاکچین، کارمزدی که کاربر بابت تراکنش پرداخت کرده را می‌سوزاند که در نتیجه باعث کاهش تعداد اترها می‌شود. این تغییر اثر ضدتورمی روی این ارز دیجیتال خواهد داشت.
کارمزد پایه (Base fee) چگونه محاسبه می‌شود؟
تغییرات کارمزد پایه برای هر بلاک، براساس تقاضای موجود در شبکه خواهد بود. اگر بیش از 50 درصد از فضای یک بلاک را تراکنش‌ها پر کنند، کارمزد پایه افزایش خواهد یافت و بالعکس.
این مکانیزم تلاش دارد اکثر بلاک‌هایی که استخراج می‌شوند بطور متعادلی نیمه پر باشند.
کاربر می‌تواند برای ماینر، مقداری کارمزد بالاتر به عنوان مشوق قرار دهد تا ماینرها تراکنش وی را خارج از صف تراکنش‌ها پردازش و تایید کنند.
با این حال، اتریوم در نظر دارد بلاک‌ها بدون پرداخت مبلغ اضافی کارمزد، حدود 50 درصد پر باشند. وقتی این اتفاق بیفتد، فضای خالی زیادی در هر بلاک وجود خواهد داشت و حتی اگر نیاز باشد کاربر مقدار بیشتری کارمزد برای جلوتر قرار گرفتن در صف تراکنش‌ها بپردازد، این رقم پرداخت ناچیز خواهد بود.